การนำเทคโนโลยีสารสนเทศไปใช้ในการบริหารโรงเรียน

บริทบโรงเรียนบ้านแม่อมกิ พื้นที่เป็นภูเขาสูง อยู่ในถิ่นทุรกันดาร ประชากรส่วนใหญ่ไม่รู้หนังสือ 100% อาชีพทำไร่ รานได้ต่อปี 1000บาทต่อปี นักเรียนส่วนใหญ่ยากจน ต้องได้รับการดูแลอย่างมากในชีวิตความเป็นอยู่ ชุมชน องค์การต่างยังเข้าไปพัฒนาไม่ทั่งถึง ไม่ครอบคลุมทุกพื้นที่ สาธารณูปโภคยังไม่ครบทุกด้านทำให้การพัฒนาทางด้านเทคโนโลยีเป็นไปได้ยากมาก เทคโนโลยีไม่สามารถนำไปใช้กับบริบทแบบอย่างที่ว่ามาแล้วคงไม่เป็นผล ผู้สอนมีความรู้แต่บางครั้งก็ไม่ไดนำไปใช้ให้อย่างเต็มความสามารถเพราะบริบทไม่เอื้ออำนวยให้กับการจัดการเรียนการสอนของครูผู้สอน ข้าพเจ้าคิดว่าก่อนที่จะนำเทคโนโลยีที่ทันสมัยมาใช้ควรให้ระบบสาธารณูปโภคมีความพร้อมเต็มที่เสียก่อน ในที่นี้ข้าพเจ้าได้กล่าวถึงบริบทของโรงเรียนที่ข้าพเจ้าสอนอยู่ในปัจจุบันว่าเทคโนโลยีที่ทางการส่งมาให้ใช้แต่ท่านรู้หรือไม่ว่าบางชิ้น บางตัว ไม่ได้ใช้เพราะว่าไม่มีไฟฟ้า ที่เพียงพอกับวัสดุ เครื่องเล่นพวกนั้น มันมีราคาที่สูงแต่กลับนำส่งมาให้ที่ไม่มีไฟฟ้า ส่งมาก็ใช้ไม่ได้ เอามากองไว้เก็บไว้ จนแมลงสาบ หนู เข้าไปกัดทำลายสาย ก็เสียโดยที่ยังไม่ได้นำไปใช้ประโยชน์เลย ครับตามความคิดเห็นข้าพเจ้าว่าควรจะให้ทุกอย่างพร้อม แล้วสิ่งที่เราจะต้องการพัฒนาให้เท่าเทียมกันมันไม่อยากเลยครับ บริบทของโรงเรียนบ้านแม่อมกิ มัปัญหาอุปสรรคดังกล่าวข้างต้น เป้นเวลานานทั้งๆที่เราผลิตไฟฟ้า ให้กับพื้นที่ใกล้เคียงได้ใช้แต่ตัวเองกับไม่มีไฟฟ้าใช้เสียเองครับ เทคโนโลยีเป็นสิ่งที่มหัศจรรย์อย่างยิ่ง เราควรนำมาใช้ให้เกิดประโยชน์กับทุกฝ่ายในการงานของโรงเรียน เป็นสิ่งสำคัญอย่างมากในปัจจุบัน ก่อนเทคโนโลยีจะพัฒนาเราต้องพัฒนาคนให้ได้ก่อน พัฒนาทั้งด้านจิตใจ จริยธรรม ศีลธรรม ไปด้วย เพราะบางครั้งเทคโนโลยีอาจจะเป็นอาวุธร้ายทำลายผู้ใช้ก็ได้ ถ้านำไปใช้ไม่ถูก