การนำเทคโนโลยีสารสนเทศไปใช้ในการบริหารโรงเรียน

บทความ
นวัตกรรมเทคโนโลยีสารสนเทศมาใช้กับการบริหารในโรงเรียน
การนำเทคโนโลยีสารสนเทศไปใช้ในการบริหารโรงเรียน
บริบทโรงเรียนบ้านแม่อมกิ ตำบลแม่วะหลวง อำเภอท่าสองยาง จังหวัดตาก สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาตากเขต2 ความเป็นมาประวัติโดยสังเขป ห้องเรียนบ้านแม่อมกิเดิมเป็นห้องเรียนสาขาที่ขึ้นต่อโรงเรียนบ้านแม่วะหลวง ต่อมาได้เปิดขยายชั้นเรียนเพิ่มขึ้นตามความต้องการของชาวบ้านที่อยากให้ลูกหลานได้เรียนใกล้ๆบ้าน จึงขอเปิดเป็นโรงเรียนเอกเทศใหม่ ชื่อโรงเรียนบ้านแม่อมกิจนถึงในปัจจุบัน เปิดทำการเรียนการสอนตั้งแต่ชั้นอนุบาล-ช่วงชั้นที่3 โรงเรียนยังเป็นโรงเรียนในโครงการพระราชดำริฯ ที่ได้รับพระราชทานจากสำนักงานโครงการพัฒนาเด็กในพื้นที่ถิ่นทุรกันดาร ปัจจุบันมีจำนวนนักเรียน ทั้งสิ้น 1,050 คน จัดการเรียนการสอนตั้งแต่ระดับชั้นอนุบาล – ช่วงชั้นที่3 จำนวนครู 48 คน ลูกจ้าง 1 คน จำนวนเด็กหอพัก 203 คน อาคาร เรียนแบบสปช.105/29 2 หลัง หอพักนอน 4 หลัง สนาม กีฬา 1 สนาม มีห้องเรียนสาขา 13 สาขา นอกเขตบริการ 1 สาขา อยู่ในพื้นที่ตำบลท่าสองยาง การเดินทางจากโรงเรียนบ้านแม่อมกิห่างจากจังหวัดตาก 260 กิโลเมตร
ปัญหา อุปสรรค ด้านสาธารณูปโภค ถนน นำ ไฟฟ้า และการดำรงชีวิตของชาวบ้านที่ยังมีฐานะยากจน การได้รับการสนับสนุนจากส่วนกลางน้อย ไม่มีความมั่นคงในชีวิตของผู้ปฏิบัติงานในพื้นที่ เสี่ยงต่อโรคภัยไข้เจ็บ และความปลอดภัยในชีวิต ผู้ปฏิบัติงานที่ต้องลงไปในพื้นทีทุรกันดาร โดยเฉพาะเดินทางเข้าไปยังสถานบริการ ทำให้การบริหารเทคโนโลยีที่เป็นความทันสมัยนั้นก็ได้ผลน้อยเพราะชาวบ้าน ชุมชนไม่รู้หนังสือ ครูที่เป็นผู้สื่อสารต้องใช้ความสามารถในการสื่อสารที่เป็นความเฉพาะตัวต่อการสื่อสารให้เข้าใจ การใช้ระบบสารสนเทศจึงได้ในบางชนิดเท่านั้นเช่น วิทยุสื่อสาร ใช้ได้เป็นบางจุดเท่านั้นครอบคลุมได้ไม่ทั่วถึง มีบางชนิดได้มีการนำโทรทัศน์จานดาวเทียมมาใช้บริการกับนักเรียนแต่ก็ใช้ได้ช่วงแรกๆ ต่อไปก็ใช้ไม่ได้เพราะมีผลกระทบเรื่องกระแสไฟฟ้าที่ไม่เพียงพอ ทำให้การส่งสัญญาณไม่มีผู้รับแม่ข่ายจึงตัดสัญญาณออก ทำให้การให้บริการประสบผลสำเร็จตามวัตถุประสงค์ที่ตั้งไว้ สื่อที่เป็นเทคโนโลยีทุกชนิดจะใช้ได้ดีต้องมีสิ่งอำนวยความสะดวกครบถ้วนจึงจะทำให้ชุมชนนั้นเกิดการพัฒนาไปได้อย่างพร้อมกัน เพราะผู้สอนความรู้ในการใช้เทคโนโลยี แต่ปัจจัยที่จะมีความรู้แต่ไม่ได้นำความรู้ดังกล่าวไปใช้ ผู้สอนมีความรู้แต่บางครั้งก็ไม่ไดนำไปใช้ให้อย่างเต็มความสามารถเพราะบริบทไม่เอื้ออำนวยให้กับการจัดการเรียนการสอนของครูผู้สอน ก่อนที่จะนำเทคโนโลยีที่ทันสมัยมาใช้ควรให้ระบบสาธารณูปโภคมีความพร้อมเต็มที่เสียก่อน ในที่นี้ข้าพเจ้าได้กล่าวถึงบริบทของโรงเรียนที่สอนอยู่ในปัจจุบันว่าเทคโนโลยีที่ทางการส่งมาให้ใช้แต่ท่านรู้หรือไม่ว่าบางชิ้น บางตัว ไม่ได้ใช้เพราะว่าไม่มีไฟฟ้า ที่เพียงพอกับวัสดุ เครื่องเล่นพวกนั้น มันมีราคาที่สูงแต่กลับนำส่งมาให้ที่ไม่มีไฟฟ้า ส่งมาก็ใช้ไม่ได้ เอามากองไว้เก็บไว้ จนแมลงสาบ หนู เข้าไปกัดทำลายสาย ก็เสียโดยที่ยังไม่ได้นำไปใช้ประโยชน์เลย ครับตามความคิดเห็นข้าพเจ้าว่าควรจะให้ทุกอย่างพร้อม แล้วสิ่งที่เราจะต้องการพัฒนาให้เท่าเทียมกันมันไม่อยากเลยครับ บริบทของโรงเรียนบ้านแม่อมกิ มีปัญหาอุปสรรคดังกล่าวข้างต้น เป็นเวลานานทั้งๆที่เราผลิตไฟฟ้า ให้กับพื้นที่ใกล้เคียงได้ใช้แต่ตัวเองกับไม่มีไฟฟ้าใช้เสียเองครับ เทคโนโลยีเป็นสิ่งที่มหัศจรรย์อย่างยิ่ง เราควรนำมาใช้ให้เกิดประโยชน์กับทุกฝ่ายในการงานของโรงเรียน เป็นสิ่งสำคัญอย่างมากในปัจจุบัน ก่อนเทคโนโลยีจะพัฒนาเราต้องพัฒนาคนให้ได้ก่อน พัฒนาทั้งด้านจิตใจ จริยธรรม ศีลธรรม ไปด้วย เพราะบางครั้งเทคโนโลยีอาจจะเป็นอาวุธร้ายทำลายผู้ใช้ก็ได้ ถ้านำไปใช้ไม่ถูกตามงานและความต้องการ


จากบริบทดังกล่าวได้มีการนำความรู้ทางด้านเทคโนโลยีสารสนเทศที่ได้รับนำมาใช้กับโรงเรียนบ้านแม่อมกิได้จัดการบริหารด้านต่างๆโดยการนำเทคโนโลยีสารสนเทศเข้ามาใช้ในการพัฒนางานฝ่ายต่างๆ ดังต่อไปนี้
1.ด้านการบริหารบุคคล การนำระบบ กพ.7 อิเล็กทรอนิค โดยใช้การเก็บข้อมูลลงในโปรแกรมสามารถสืบค้น เพิ่มเติม ได้ง่ายและสะดวกต่อการใช้งาน ข้อมูลจะสามารถเปลี่ยนแปลงได้ตามวันเวลา และความก้าวหน้าของการทำงาน การได้รับความดีความชอบ ประวัติของบุคคลโดยละเอียด ตรวจสอบได้
2.ด้านการบริหารการเงิน พัสดุ ระบบการเงิน พัสดุ เป็นงานที่สำคัญต่อการบริหารพัฒนาองค์กรที่ทำให้งานดำเนินไปได้ด้วยความสำเร็จตามวัตถุประสงค์ในงาน รวมถึงการจัดเก็บ เอกสารที่เป็นระบบ เพื่อสะดวกในการใช้งาน
3.ด้านบริหารทั่วไป มีความสำคัญที่จะทำให้องค์กรดำเนินกิจกรรมได้บรรลุตามวัตถุประสงค์ในการทำงาน ก็มีการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศในการบริหารไม่ว่าจะเป็น งานธุรการ งานกิจการนักเรียน งานวิชาการ งานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน และส่วนเกี่ยวข้องอื่นๆ ที่จะต้องใช้เทคโนโลยีเข้าไปเป็นเครื่องมือ เพื่องานในแต่ละฝ่ายจะได้เกิดผลสัมฤทธ์ทางการงานที่รับผิดชอบของแต่ละฝ่ายให้บรรลุผลวัตถุประสงค์ที่ตั้งไว้ในความคาดหวังขององค์กร
4.ด้านบริหารงานชุมชนมีส่วนร่วม ทางด้านนี้ต้องใช้ความสัมพันธ์กับกลุ่มคน ชุมชน ที่จะทำให้การบริหารงานสำเร็จไปด้วยดี ด้วนการมีส่วนร่วมระหว่างผู้นำ สมาชิกในชุมชน ผู้ปกครองนักเรียน กรรมการสถานศึกษา กรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กลุ่มคนเหล่านี้มีต้องเป็นผู้มีบทบาท ในการบริหารงานของโรงเรียน ต้องมีชุมชน เข้ามามีส่วนร่วมด้วย นำใช้เทคโนโลยีและสารสนเทศ มาเกี่ยวข้องให้มากขึ้นโดยพยายามสร้างเครือข่ายให้เพิ่มความไว้วางใจ เชื่อใจ ประสานงานโดยการใช้สารสนเทศเข้ามามีส่วนร่วมในการนำเสนอ สรุปงาน ประชาสัมพันธ์งาน
เทคโนโลยีสารสนเทศจะบรรลุวัตถุประสงค์ได้ต้องมีสิ่งที่พร้อมทั้งทางวัสดุ อุปกรณ์สาธารณูปโภค และสิ่งอำนวยความสะดวก ที่มีความสำคัญในการใช้เทคโนโลยีให้เหมาะสมกับสภาพบริบทของแต่ละโรงเรียนในการใช้งานและเกิดความสัมพันธ์กันระหว่างเทคโนโลยีและสารสนเทศ จะต้องไปในทางเดียวกัน

การนำเทคโนโลยีสารสนเทศไปใช้ในการบริหารโรงเรียน

บริทบโรงเรียนบ้านแม่อมกิ พื้นที่เป็นภูเขาสูง อยู่ในถิ่นทุรกันดาร ประชากรส่วนใหญ่ไม่รู้หนังสือ 100% อาชีพทำไร่ รานได้ต่อปี 1000บาทต่อปี นักเรียนส่วนใหญ่ยากจน ต้องได้รับการดูแลอย่างมากในชีวิตความเป็นอยู่ ชุมชน องค์การต่างยังเข้าไปพัฒนาไม่ทั่งถึง ไม่ครอบคลุมทุกพื้นที่ สาธารณูปโภคยังไม่ครบทุกด้านทำให้การพัฒนาทางด้านเทคโนโลยีเป็นไปได้ยากมาก เทคโนโลยีไม่สามารถนำไปใช้กับบริบทแบบอย่างที่ว่ามาแล้วคงไม่เป็นผล ผู้สอนมีความรู้แต่บางครั้งก็ไม่ไดนำไปใช้ให้อย่างเต็มความสามารถเพราะบริบทไม่เอื้ออำนวยให้กับการจัดการเรียนการสอนของครูผู้สอน ข้าพเจ้าคิดว่าก่อนที่จะนำเทคโนโลยีที่ทันสมัยมาใช้ควรให้ระบบสาธารณูปโภคมีความพร้อมเต็มที่เสียก่อน ในที่นี้ข้าพเจ้าได้กล่าวถึงบริบทของโรงเรียนที่ข้าพเจ้าสอนอยู่ในปัจจุบันว่าเทคโนโลยีที่ทางการส่งมาให้ใช้แต่ท่านรู้หรือไม่ว่าบางชิ้น บางตัว ไม่ได้ใช้เพราะว่าไม่มีไฟฟ้า ที่เพียงพอกับวัสดุ เครื่องเล่นพวกนั้น มันมีราคาที่สูงแต่กลับนำส่งมาให้ที่ไม่มีไฟฟ้า ส่งมาก็ใช้ไม่ได้ เอามากองไว้เก็บไว้ จนแมลงสาบ หนู เข้าไปกัดทำลายสาย ก็เสียโดยที่ยังไม่ได้นำไปใช้ประโยชน์เลย ครับตามความคิดเห็นข้าพเจ้าว่าควรจะให้ทุกอย่างพร้อม แล้วสิ่งที่เราจะต้องการพัฒนาให้เท่าเทียมกันมันไม่อยากเลยครับ บริบทของโรงเรียนบ้านแม่อมกิ มัปัญหาอุปสรรคดังกล่าวข้างต้น เป้นเวลานานทั้งๆที่เราผลิตไฟฟ้า ให้กับพื้นที่ใกล้เคียงได้ใช้แต่ตัวเองกับไม่มีไฟฟ้าใช้เสียเองครับ เทคโนโลยีเป็นสิ่งที่มหัศจรรย์อย่างยิ่ง เราควรนำมาใช้ให้เกิดประโยชน์กับทุกฝ่ายในการงานของโรงเรียน เป็นสิ่งสำคัญอย่างมากในปัจจุบัน ก่อนเทคโนโลยีจะพัฒนาเราต้องพัฒนาคนให้ได้ก่อน พัฒนาทั้งด้านจิตใจ จริยธรรม ศีลธรรม ไปด้วย เพราะบางครั้งเทคโนโลยีอาจจะเป็นอาวุธร้ายทำลายผู้ใช้ก็ได้ ถ้านำไปใช้ไม่ถูก

ไม่น่าเชื่อ บนดอยมีความเสี่ยงต่อโรคน้อยกว่าตัวอำเภอ

เป็นเพราะอะไรหนอที่เกณฑ์การประเมินพื้นที่เสี่ยงภัยจึงใหโรงเรียนที่อยู่ใก้ลตัวอำเภอได้คะแนนด้านโรคภัยอันตราย มากกว่าโรงเรียนบนดอย ทั้งๆที่มีทั้งโรงพยาบาลอำเภออยู่ สาธารณสุขกอำเภอก็มี แต่ข้างบนดอยมีอนามัย หรือว่าหมออนามัยรักษาเก่งกว่าครับ ช่วยขยายความกระจ่างให้หน่อยคนที่ออกคะแนนมาให้แบบนั้น ซึ่งมันค้านกับความจริงครับคุณ ผมเป็นคนหนึ่งที่ทำงานเพื่อเด็กในถิ่นทุระกันดารครับจะเสี่ยงกับเรื่องต่างๆมากครับ ทั้งชีวิต ร่างกาย จิตใจ ที่ไม่มีความสุขสบายเหมือนคนข้างล่างเขาครับ เอาความถูกต้องและยุติธรรมอยู่ที่ไหน มาคุยกันตามความจริงดีกว่า อย่ากลบเกลื่อนความจริงเลยครับ ผมว่ามันเหมือ่นการทำเพื่อส่วนตัวมากกว่าทั้งที่ทุกคนก็รู้ก็เห็นว่ามันไม่ได้มีอะไรที่เป็นปัจจัยให้เกิดความสะดวกสบายเลยทุกอย่าง มีแต่อากาศและทิวทัศน์ที่สวยงามและคนที่ซื่อสัตย์จริงใจ เท่านั้นเองครับ

อาชีพที่ทุกคนว่าสบาย ใครว่าครู

ในปัจจุบันเราได้ประสบเจอในงานที่เราได้สัมผัส ในงานด้านต่างๆที่เราไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน แต่เราให้สร้างความคุ้นเคยกับงาน สืบค้น หาความรู้ในงานที่ได้รับมอบหมาย ครูไม่ใช่ผู้สอน ให้ความรู้เพียงอย่างเดียว แต่ทุกท่านรู้บ้างไหมว่าเราต้องรับผิดชอบอย่างมากที่รับหน้าตามงานภาระกิจ ต้องส่งเสริมให้เด็กนักเรียนได้รับความรู้ได้อย่างเต็มที่ บางครั้งยังเคยคิดท้อ ไม่มีแรงที่จะสู้ต่อสภาพแวดล้อมที่ทุระกันดารทั้งทั่วบริเวณ ความเสี่ยงต่อโรคร้าย อันตรายจากภัยสู้รบจากชนกลุ่มน้อยที่มีตลอดทั้งปี ระยะทางในการเดินทางก็ลำบาก ห่างไกลสิ่งที่เป็นเครื่องประกันชีวิตของผู้เสียสละให้กับเด็กๆ ซึ่งเป็นอนาคตของชาติ

ครูผู้ช่วย เป็น ครูคศ.1 ที่ต้องอดทนสู้

งานในหน้าที่ ด้านกิจกรรมนักเรียน

สานงาน สร้างสิ่งดีๆ ตอบแทน

การทำงานของครูที่ทำให้เราต้องใช้สมองคิดสิ่งใหม่ๆ มาให้กับเด็กนักเรียน พัฒนาทุกด้านให้มีอย่างเท่าเทียมกับทุกท่านที่มีสิทธิได้รับการศึกษาเท่ากัน